Daarom kunnen de landen vandaag de dag gebruik maken van alternatieve benaderingen in plaats. De bedoeling is om alle mensen te brengen in de financiële systeem van het land, zodat ze continue en permanente toegang tot betaalbare financiële diensten hebben.
Er zijn verschillende categorieën van de financiële dienstverleners
1) Formele financiële instelling: professionele instanties, zoals banken met vergunning.
Problemen: De kleine winst die kan worden verdiend kan geen compensatie voor de aanzienlijke kosten en moeite die gepaard gaan bij het afstemmen van producten en systemen, met name mensen met lage inkomens. Niettemin, banken interesse in deze niche hebben met succes een aparte eenheid binnen de bank, of een apart gelieerde onderneming tevoren.
2) Informele Providers: Kleine lid beheerde entiteiten die geen licentie hebben.
3) Semi-formele instituties: NGO's, kleine financiële coöperaties, en community-gebaseerde financiële organisaties
a) De samenwerkingsactiviteiten Financiële Instellingen (coöperatieve banken, credit unions aan kleine dorpje op basis van coöperatieve entiteiten)
) Microfinanciering Niet-Gouvernementele Organisaties
c) Financiële Community Based Organisaties (village spaargeld, lening verenigingen, spaar-en krediet-verenigingen, zelfhulpgroepen)
d) De traditionele dorp gevestigde provider (geldschieters, kleine winkels en leveranciers die input leveren goederen op krediet, en informele spaar-en krediet-groepen)
De formele financiële instellingen benadering richt zich op het bouwen van sterke, stabiele financiële systemen, dat de gehele bevolking te dienen. Dit is de beste aanpak wanneer er Labor banken, instellingen voor microfinanciering, en financiële coöperatieve / credit union netwerken die geïnteresseerd zijn in het verbreden van hun hulpverlening aan de lage-inkomensgrens de samenleving. De community-based instellingen aanpak richt zich op het opbouwen van sterke informele of semi-formele communautaire financiële instellingen, en vervolgens de koppeling daarvan met de formele financiële sector.
Het doel van microfinanciering:
Microfinanciering is het verstrekken van financiële diensten, met inbegrip van besparingen, krediet-, verzekerings-en betalingsdiensten, met lagere inkomens mensen. Typisch, hebben een laag inkomen mensen, vooral diegenen die in landelijke gebieden, niet in staat geweest om de kwaliteit te verkrijgen diensten tegen een redelijke prijs van de formele financiële sector. Microfinanciering is de beste ondersteund via de financiële sector programma's, maar in vele landen waar de sociale fondsen werken zijn er geen programma's voor de financiële sector met een sterke nadruk op toegang tot financiële aangelegenheden, noch zijn er vele levensvatbare instellingen voor microfinanciering.
Het doel van de sociale fondsen:
Sociale fondsen zijn vraaggestuurde mechanismen die middelen inzetten voor de armen en de steun rechtstreeks deelprojecten die beantwoorden aan de prioritaire behoeften van de bevolking met een laag inkomen. Ze werden gebruikt in een groeiend aantal landen aan de sociale en economische gevolgen van de economische crisis te verzachten, temperen van de impact van de aanpassingsprogramma's, genereren op korte termijn werkgelegenheid en de financiering van kleinschalige investeringen in arme gemeenschappen. Toegang tot micro-krediet niet voldoende is, de armen moeten ook toegang verlenen tot spaar-, verzekerings en betalingsdiensten. Verschillende grootschalige onderzoeken zijn uitgevoerd op het identificeren van lessen, beste praktijken en potentiële valkuilen, ze zijn inclusief Panama, Jemen en Eritrea.
Voorbeeld Bosnië en Herzegovin:
De algemene doelstelling is om het proces van de oprichting van een sterke microfinanciering sector teneinde bij te dragen inkomens te verhogen jumpstart, banen te creëren, en de ontwikkeling van de kleinste bedrijven. Om toegang tot krediet op de economisch achtergestelde groepen, een bijzonder lage-inkomenslanden van micro-ondernemers die geen toegang had tot krediet van de commerciële banksector.
Problemen in het verleden:
Het overheidsbeleid is meer werkgelegenheid te scheppen en de richting van verbetering van de inkomsten in antwoord op een crisis dan in de richting van doelstellingen op lange termijn gericht. Als zodanig werden Sociaal Fonds activiteiten die niet gericht zijn op versterking of de hervorming van de microfinanciering-sector, maar naar het gebruik van bestaande programma's voor microfinanciering de kanalen voor de ontwikkeling van de werkgelegenheid. Andere problemen variëren van overheden en donoren met deze organisaties om goedkoop krediet kanaal plattelandsbevolking tot wanbeheer van fondsen.
Het doel van Credit Unions:
Een credit union is een community based financiële instelling met vertegenwoordigers van alle sociaal-economische niveaus. Belangrijkste doeleinden zijn de economisch, sociale en politieke bevordering van de democratie en het veiligstellen van de financiële stabiliteit en aan de concurrentiedruk en de kwaliteit van financiële diensten op de behoeften van haar leden te leveren aan hun levensonderhoud te verbeteren. Alle kredietverenigingen functioneren binnen een gemeenschappelijke band, zoals de werkgelegenheid-leden moeten alle werkzaamheden voor dezelfde groep van werkgevers of de industrie of in hetzelfde beroep. Credit vakbonden zijn voor de dienst in plaats van voor de winst.
Wat is de juiste benadering?
Overleg met de gemeenschappen aan de vraag naar en het aanbod van financiële diensten onder de werkende klasse en het platteland die moeten worden gedekt. Welke financiële diensten worden aangeboden, door wie, en hoe? Wat zijn de hiaten in de dekking in termen van types van klanten bediend, soorten van de geleverde diensten, en de geografische reikwijdte? Overweeg eigendomsstructuur, beheer en governance, financiële producten, klantenbestand, het vermogen om de kosten en de bestaande relaties met professionele financiële diensten tussenpersonen te dekken
No comments:
Post a Comment